Nederduytsche poemata 1616
(1983)–Daniël Heinsius–
Auteursrechtelijk beschermd | |
[pagina 27]
| |
Daer sat hy met liefd' ontsteken
Van zíjn Phyllis gans de nacht,
Phyllis die hem niet en acht,
Phyllis die hem 'thert doet breken.
Daer sat hy en sanck dit liedt
Op een nieu gesneden riedt.
Het sal nu twee volle jaeren
Phylli worden alle daeg,
Dat ick mijne liefde klaeg,
Dat ick die quam openbaeren.
Phylli 'tweede jaer ist nu
Dat ick eerstmael quam by u.
Van dien tijdt af gae ick dwaelen
Met mijn schaepen door het gras,
Sonder dat ick op haer pas,
Sonder dat ick haer gae haelen
Als zy dolen als zy gaen
Daer geen rechte wegen staen.
Ick sach eerstmael aen u wesen
In een bruyloft daer ghy waert
Met het volck van't dorp vergaert.
Doen heb ick u eerst gepresen.
Floris sat niet ver van dy,
En ick aen de rechter sy.
Daer hebb'ick u eerst gegeven
Als de ander eenen soen.
VVat kond' ick toch min gedoen?
Oock heb ick veel vreucht bedreven,
| |
[pagina 28]
| |
En mijn lullepijp gestelt
Naer de deunen van het veldt.
Komende van daer na Leyden
By mijn kudde, was ick kranck,
Ia my luste geenen sanck.
VVie sal seyd' ick voor my weyden?
VVat mach wesen dese pijn?
Soudet wel een koortse sijn?
Geenen slaep en kond' ick haelen,
Altijt docht my dat ick sach
Phylli dijnen soeten lach,
En dijn oogen die my straelen,
En dat liefelick gelaet
Dat noch in mijn herte staet.
Niemandt konde my behaegen,
Al ons vrysters hadden uyt,
En die lange schele Luyt.
Ick ginck wensen heele daegen
Phyllis, en het soete licht
Van haer goddelick gesicht.
Ick ginck heele daegen dwalen
In het hout dat aen de kant
Van den Haege staet geplant.
Corydon ginck suffen, draelen,
Corydon was mat en laf,
Al zijn schaepen naemen af.
Corydon schreef in de boomen
VVaer hy eenen vandt bequaem
| |
[pagina 29]
| |
Phylli dijnen soeten naem,
Corydon sach in zijn droomen
Phyllis altijdt voor hem gaen,
Phyllis altijdt voor hem staen.
Ick gaf mijne pols te voelen
Onse Trijn, en vraechde raet,
VVat mach wesen toch dit quaet?
Trijn die seyden haer gevoelen,
Naer dat zy haer hadd' versint,
Lieve Corydon ghy mint.
Phyllis sal u wel genesen,
Neemt haer tot u medecijn.
En my denckt, het moet soo sijn.
VVant als ick aenschou haer wesen,
Ben ick lustich ende ras,
En als voren wel te pas.
Maer zy wilt van my niet hooren,
VVat hebb' ick de meyt misdaen,
Dat zy't heeft op my gelaen?
Vol van wreedtheyt ende tooren,
Harder als de Maertse snee
Voor het ongespeende vee,
Phyllis was eens in het lijden
Dat zy in een sieckte lach,
Corydon ginck dach voor dach
Hem van dranck en spijse mijden,
Corydon en quam niet uyt,
Corydon gaf geen geluyt.
| |
[pagina 30]
| |
Corydon en mocht niet leven,
Al de Goden van het veldt
Riepen waer is onsen helt
VVaer is Corydon gebleven?
Maer als Phyllis weer genas,
Sach hy datse wreeder was.
Al ghy herders die daer weydet
By den Rijn, ick bidd' u secht
Ben ick niet een rustich knecht?
VVant ghy alle voortijdts seydet,
Dat ick was van soeten aert,
Sacht van haer, gekrult van baert.
Als de schelpen die daer leggen
Tusschen Egmont en de kant
Van de Schevelijnsche strandt.
Ia moer Floris dorst wel seggen,
Dese leste kurremis,
Datter niemandt schoonder is.
Ben ick kleyn om aen te schouwen,
En van licchaem niet te groot,
Noch en isset al geen noot.
Laet u seker dat niet rouwen,
Siet den bock en siet de geyt,
Is daer niet groot onderscheyt.
Oock heb ick eens hooren singen
Van een herder in een liet,
Doch de naem en weet ick niet,
Hy was woest en niet om dwingen,
| |
[pagina 31]
| |
Langer als de meeste mast
Dieder in Noorwegen wast.
Galatéo ginck hem vlieden
Als hy naer het waeter quam,
Daer zy hare woning nam,
Maer aen Acis gincks' haer bieden,
Acis was al haer gerief,
Acis was haer soete lief.
Phyllis wilt en onbedwongen
Is veranderlick van sin,
Niet gelijck ick in de min,
Sy is vol van kromme sprongen
Als de lammers in de Mey
Die gaen springen door dewey.
Al de meysjens die daer drijven
Haere schaepen by het bos
Van den Haege, gaen wat los
In de min, en selde blijven
Trou, gelijck die drijven 'tvee
Dicht by Catwijck op de zee.
Zy sijn vol van vreem de treken,
Dom van sinnen, oock wat broos,
En soo wonderlicken loos,
Zy en doen niet datse spreken,
Seer geslepen ende fijn,
Niet gelijck wy herders sijn.
En nochtans soud' ick wel dencken
Dat ick oock wel spreken mach,
| |
[pagina 32]
| |
VVant de Satyrs al den dach
My toelacchen, my toewencken,
Oock en achten zy gans niet
Soo volkomen als mijn liet.
Keesjen wilt hem oock optoeyen,
Maer voorwaer ten wilt niet sijn.
VVat heeft onse Kees by mijn?
Ick hebb' eenen rock met ploeyen,
En wat anders in de mou,
Dat ick niet verkoopen wou,
Om de schaepen om de kudden
Die daer tusschen d'oude Maer
En het dorre VVassenaer
Haere drooge vellen schudden.
Mijne naem die wort gespelt
In de dorpen en int veldt.
Als ick maer en wil gaen spelen
Boven op den hoochsten dijck
Van dat sandich Noordewijck,
Kan men my wel hooren quelen
Over zee, tot aen de kant
Van het machtich Britten landt.
Thule selve kan my hooren,
Haeren Koninck prijft mijn sanck,
Die hy nu kent over lanck.
Thetis selve leent haer ooren.
Noch blijf ick in dit verdriet,
Phyllis die en wilt my niet.
| |
[pagina 33]
| |
Corydon en kan niet leven
Sonder Phyllis wat hy doet,
VVant zy is te machtich soet.
Hy en kan haer niet begeven.
Phyllis is de eerste pijn.
Phyllis sal de leste sijn.
|
|