Auriacus, sive libertas saucia

Nobilissimo, doctissimoque iuueni Samueli de Lecherpiere Riuerio, cum de fide iustificante summa cum laude disputasset.

‘Excelsa virtus, vi licet retrò sua
Perrumpat omnes noctis ignauae moras,
Iterque caelo tendat, & terram suam
Post se citato deserat velox gradu;
Tamen secundis irrigata laudibus
Deuota Musis ritè quas signat manus
Et è profundo pectoris sulco trahit
Diuturniores corde radices agit,
Ignobilesque tuta liuoris minas,
Virusque inane calcat, & sedem legit
Quà tot remotis inclytam vestigijs’
Aeterna raram fama fortitur viam.
Sic teste caelo, totque doctorum manu
Cor illud ardens, Riveri, parat tuum
Fultum cathedra, spiritus, & igneae
Fortis iuuentae prouocare robora.
Hic sidus illud Iulio dignum polo,

[p. 121]

 

Ille vniversi splendor, agnatus deûm

 

Denso sedebit Scaliger cinctus choro.

 

Hic alter ille Galliae fulcrum tuae

 

Scientiarum terminus, morum pater

 

Catone dignum Iunius tollet caput.

 

Illic senatus, totque Phoebei patres

 

Hinc inde longum syrma visuri trahent,

 

Et omnis ausus condet assensus tuos.

 

O quam potentes cordibus motus ciet

 

Vis prima laudum! quam potens rerum sitis

 

Ardore pulchro pectus erectum quatit!

 

At tu beate, seu Pyrenes horridos

 

Vltra recessus tendis, aut nostro procul

 

Divisus orbe barbarum calcas gelu;

 

Nostri memento, postque defensam fidem,

 

Fidem quoque isthanc Heinsij serua tui.