Auriacus, sive libertas saucia

[fol. D4r]

P. Scriverii
In Avriacvm Danielis Heinsii splendidißimi sibíque jucundißimi Poëtae
Elegia.

ITe procul Curae, durum genus, ite Labores,

Non mea nunc vestrâ compede crira sonent.

Ille ego jam tandem meus à Praetore recessi,

Et data sunt Musis otia laeta meis:

Mitior adfulsit nobis Deus. îlicèt omnis

Turba puellari non satis aequa choro.

Ilicèt. ad vetereis en me juvat ire Sororeis,

En juvat in lusus & mea sacra vehi.

Non tamen ut Volusî referam delitia nostri,

Sive adeò fastus, Brassica vane, tuos.

Non tanti pascale pecus, non Hispo Tragûrus,

Ad stomachum Crambe nec facit ista meum.

Me meus ad parteis vocat Heinsius, illa piorum

Delicies hominum; deliciesque Deûm.

Illius (ô Musae) liber ad sua cornua venit,

Purpureoque omni lumine parte nitet.

O quis nunc turpi possit torpere veterno,

O quis nunc tacitas possit habere fideis?

Non ego, qui nulli faveam magis. ite Vacerrae.

Heinsius est solus, qui mihi carmen erit.

Quem modò quem parvo versare Crepundia nisu

Vidimus, & planum sollicitare pedem:

Insurgit Tragicis evinctus crura Cothurnis,

Aeschyleumque aequo pondere Syrma trahit.

Non tamen hic Epulas Tereî, non saeua Thyestis

Fercula, non Bacchas, non Athamanta sonat,

Non Scyllas: non quae docuit ludibria vanus

Ennius, aut Ennî, vanus & ipse, Nepos.

[fol. D4v]

 

Longè alia, ô, nostris iuvat exhibuisse Thëatris,

 

Digna vel Orchestris, magne Quirini, tuis.

 

Ingenteis canit ille Animos, dominosque Batavos

 

Aligero secum tollit in astra gradu.

 

Semideumque Heröa canit, feliciter; unum

 

Triste, quòd Hispanos detegat ille dolos.

 

Triste, quòd in Scurram pugnet pius. ô Dolor! ô Dî!

 

Quàm scelus hoc ipsi non licuisse velim!

 

Viveret Auriacus, Patriae Pater: optimus Heros

 

Viveret, & felix Belgia tota foret.

 

Belgia iam longis belli concussa ruinis,

 

Belgia, quae belli nîl, velut antè, gerit.

 

Vota sed haec tantùm. fuit, ah, fuit! îlicèt. ah! ah!

 

Quo servata fuit Belgia, pulsus Iber;

 

Vixit. At, ô Cives, quid eum vixisse dolemus?

 

En quo iam primùm vivere possit habet.

 

Heinsiadem dico. quo nullus acutior umquam,

 

Quo gravior nullus splendidorque fuit.

 

Credite. non soli numeros miramur Ephebi,

 

Et juvenem tanto posse tumore loqui.

 

Iuliades stupet ipse, stupet gravis ille Senator

 

Noster Hiantéae Dousa sititor aquae.

 

Iure bono: mala multa mali perpessus Iberi,

 

Exemplum Tragici iam puer exsul erat.

 

Caspari procul ite leves, procul ite Gameri;

 

Non facit ad Vatem pagina vestra meum.

 

Cedite ieiuni scriptores, cedite blenni:

 

Scîlicèt, huîc palmas Grotius ipse tulit.

 

Provocet antiquas haec una Tragoedia chartas,

 

Quas modò cumque Hellas, Romaque dives habet.

 

Sed nunc erubui de tanto divere Vate,

 

Cùm mihi tàm parvus perstet in ore sonus.