Geïllustreerde flora van Nederland

Handleiding voor het bepalen van de naam der in Nederland in het wild groeiende en verbouwde gewassen en van een groot aantal sierplanten

[p. 377]

Olmenfamilie.
Ulmaceeën, Ulmaceae.

Boomen of heesters met min of meer scheeve bladeren. De bij ons voorkomende soorten van deze familie hebben tweeslachtige bloemen, waarvan de meeldraden (4-10) zich in den regel eerder ontwikkelen dan de stampers (proterandrische bloemen). De vrucht is een gevleugeld nootje en wordt door den wind verspreid. Het vruchtbeginsel is bovenstandig en er zijn twee stempels. De bloemen hebben geen kelk en kroon, maar een enkelvoudig bloemdek.

Geslacht: Iep, Ulmus.

1

a.	Bloemstelen meer dan driemaal zoo lang als het bloemdek, de bloempjes hangen. Vruchtbeginsel en vrucht met haardotjes bezet. Bladvoet zeer ongelijk, aan de onderzijde behaard. Aangeplant, zeldzaam, afkomstig uit Oost-Europa. Maart-April. Steeliep, U. effusa
b.	Bloemstelen niet meer dan 1½ maal zoo lang als het bloemdek.	2

2

a.

De eigenlijke vrucht ligt dicht bij den vleugelrand; aantal der zijnerven aan de breedste helft van het blad 9-11, meeldraden 3-5, bladeren weinig of niet

[p. 378]

	behaard. Overal aangeplant langs grachten, straten en wegen, ook als hakhout in bosschen. Maart-Aril. Fig. vorige blz. Iep, U. campestris
b.	De afstand tusschen vrucht en vleugelrand is zoo lang als de vrucht zelf, de breedste helft van 't blad heeft 12-15 zijnerven, bladeren behaard. Minder algemeen aangeplant dan de vorige soort. Maart-April. Ruwe Iep, U. scabra

De iepen of olmen zijn bijzonder taaie boomen, kunnen veel besnoeiing verdragen en slaan ook uit de wortels op. De bestuiving geschiedt door den wind. De vruchten zijn voor 't meerendeel loos. Het hout is zeer taai en een uitstekend timmerhout, ook voor meubelen; het spint (de buitenste houtlaag) is geelachtig wit, 't kernhout donkerbruin.

Vooral in de duinstreek komt een variëteit voor met zeer dikke kurklaag, zelfs om de jonge takken: de Kurkiep (U. campestris suberosa). Zie fig. De bladeren vertoonen vaak misvormingen, veroorzaakt door de olmenbladluizen.