Moet je horen!

[p. 51]

Het wonderdier

Het wonderdier, het wonderdier
vroeg op een dag vol schrik:
Ik voel me zo verwonderd hier,
wat voor een dier ben ik?

Het wonderdier, het wonderdier
ging naar de meester toe.
De meester zei: je bent geen stier,
dus ben je vast een koe.

Het wonderdier, het wonderdier
werd toen verbazend bang.
Het holde naar de kruidenier.
Die zei: u bent een slang.

Het wonderdier, het wonderdier
riep: help, dat is niet waar.
Toen zei de dikke nachtportier:
U bent een ooievaar.

[p. 52]

 

Het wonderdier, het wonderdier

 

dat liep naar Knollendam,

 

alwaar het om een uur of vier

 

bij de professor kwam.

 

 

 

Het wonderdier, het wonderdier

 

zei: geef me toch eens raad.

 

De wijze man zei: met plezier.

 

'k Denk dat je niet bestaat.

 

 

 

Het wonderdier zei afgemat:

 

wanneer ik niet besta

 

dan lijkt het mij het beste dat

 

ik dan meteen maar ga.

 

 

 

Toen zei het arme wonderdier

 

de tafel op van tien.

 

En eensklaps was het weg en hier

 

is het nooit teruggezien.