Moet je horen!

[p. 23]

De schilder

Een wonderlijke schilder leeft
in 't verre land Bengalen,
die ieder een portretje geeft,
wanneer je 't maar komt halen.
En, zegt hij, wie geen geld meer heeft
die hoeft niet te betalen.

Zoals die schilder is er geen
zo vaardig, zo bedreven.
Hij werkt soms dagen achtereen
zonder zich rust te geven.
En al wat op zijn doek verscheen
dat lijkt wel echt te leven.

Eens toen die schilder honger kreeg,
nam hij penseel en doeken
en schilderde in ene veeg
een grote schaal vol koeken.
En heel die schaal at hij toen leeg -
Zo staat het in de boeken.

[p. 24]

 

Maar dat heeft hij nooit weer gedaan,

 

want toen - zijn mond viel open! -

 

zijn de portretten opgestaan

 

en uit de lijst gelopen.

 

Nu schildert hij van voor af aan

 

en koeken gaat hij kopen.