Snikken & smartlapjes
(1976)–Hermine Heijermans– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 72]
| |
[pagina 73]
| |
1De liefde tussen haar en mij leek over,
't Was voor beiden beter dat ik weg zou gaan.
Ik keek nog even om halverwege het station
En zag m'n dochtertje, ze vloog achter me aan,
Ze snikte:
refrein
Pappie loop toch niet zo snel,
Pappie loop toch niet zo snel,
Loop wat zachter, toe,
Want ik ben al zo moe,
Pappie loop toch niet zo snel,
Loop wat zachter, toe, want ik ben al zo moe,
Pappie loop toch niet zo snel.
| |
2Het brak m'n hart dat ik moest vertellen,
Dat haar pappie rende naar de laatste trein,
Maar ze kon niet weten,
Dat ik ook voorgoed zou gaan.
Een eindje verder rende zij weer achter mij,
Ze snikte:
refrein
Pappie loop toch niet zo snel,
Pappie loop toch niet zo snel,
Loop wat zachter, toe,
Want ik ben al zo moe,
Pappie loop toch niet zo snel,
Loop wat zachter, toe, want ik ben al zo moe,
Pappie loop toch niet zo snel.
| |
3Toen ik zo mijn meisje hoorde snikken,
Nam ik haar op mijn arm en ging naar huis terug.
Ik wil opnieuw beginnen met de moeder van mijn kind.
Wat gebeurd is, dat vergeet ik liever vlug.
Hoe ze snikte:
refrein
Pappie loop toch niet zo snel,
Pappie loop toch niet zo snel,
Loop wat zachter, toe,
Want ik ben al zo moe,
Pappie loop toch niet zo snel,
Loop wat zachter, toe, want ik ben al zo moe,
Pappie loop toch niet zo snel.
|
|