Een nieuw Nederlandsch verzen- en liedeboek

[p. 11]

De kleine kanonniers.

Jongen! neem een hobbelpaard!

Kom! dat spel is onbezonnen;
Al dat schieten met kanonnen

Leît niet meer in Hollands aard;

Zie je 't dan niet aan je maat,

Hoe hij al te beven staat?

't Is een tijd van rust en vreê;

Zoetjes spelen, zoetjes spreken;
Met die wilde jongensstreken

Hebben we maar moeite meê;

Hier een vlek, en daar een scheur

Loopt er spoedig onder deur.

Toch, - maar spreek er niemand van! -

Zou ik in uw moedig spelen
Met mijn heele hart nog deelen,

Was ik niet een deftig man:

Moest ik zeggen, waar 't op staat -

'k Had je liever dan je maat!