Daar zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot

[p. 5]

Van Zeven Kikkertjes.

Daar zaten zeven kikkertjes

Al in een boerensloot,

De sloot was toegevroren,

Ze lagen hallef dood,

Ze kwekten niet, ze kwaakten niet

Van honger en verdriet.

De jongste, die een wijsneus was,

Zei tot zijn kameraads:

‘Die malle nachtegalen,

Wat hebben die een praats!

Was eerst het ijs maar in den dooi,

Wij zongen eens zoo mooi!’

De milde, lieve Lente kwam;...

Zij kwaakten de oude wijs:

Als zij dat zingen noemen,

Wensch ik ze weer in 't ijs;

Ik geef die kikkers allemaal

Voor éénen nachtegaal.