Al de volksdichten. Deel 2

[p. 231]

Met smachtend harte.

De zwaluw, door Gods hand gedragen,

Drijft veilig door de hooge lucht,

Gespoord door de onverwinbre zucht

Naar heldrer hemel, zoeler dagen;

Zij zweeft langs berg en oceaan,

Tot waar zij 't heilig Oost ziet blinken -
En wijkt ten regten noch ten linken

Van de eenmaal afgeperkte baan.

Doe zóo ons harte naar U smachten,

ô Heer! - geleid zóo onzen voet;

Ontsteek de zucht in ons gemoed

Naar U, naar U alléen te trachten!

Behoed ons, wandlend aan Uw hand,

Van 't afgebaande spoor te dwalen...
Tot dat we ons koestren in de stralen

En gloed... van 't Hemelsch Vaderland!