Al de volksdichten. Deel 2

[p. 155]

Geen tijd.

Als 't leven maar zoo kòrt niet was,

Dan zou ik deez' en dien wel háten;

Maar och! 't ontvliedt mij nu zóo ras,

Dat ik geen uur er van kan laten;

En maar mijn best doe alle dag,
Om lief te hebben, wat ik mag!

Ook gij, als ge eens aan 't einde zijt,

Zult, met mij, u gewis beklagen,

Dat zooveel goede, kostbre tijd

Versléet - door noodloos u te plagen

Met háat te koestren in uw ziel...
Waar zóoveel lief te hebben viel.

Dus bid ik: zie! hoe 't leven spoedt;

Kweek zóoveel Liefde in hart en zinnen,

Dat - klopt de Haat - gij roepen moet:

'Ga weg! er is geen plaats hier binnen!'

En zeg, als van uw' Tijd hij vroeg:
'Voor Liefde heb 'k niet eens genoeg!'