Al de volksdichten. Deel 2

[p. 114]

Haantje de voorste.

Och! wat een dringen en wringen, mijn jongen!

Rep je wat, man! of ge komt nog te laat:

Zijt ge niet bang, dat de wereld vergáat,

Eér ge nog hàlf uit uw dop zijt gesprongen?

Loop maar, gij loopt toch uw neus niet voorbij;

Die is er altijd nog eerder dan gij!

Alles het éerste, dat is een plêziertje,

Dunkt u niet, vriendje? Gij kijkt zoo tevreên!...

De eerste blaauw-oogen, daar ga je meê heen;

't Eerste blaauw-scheentje, hoe vindt ge 't, mijn diertje?

't Eerste schatrijk: maar, dat's raar bij de liên;

't Eerste doodarm: dat is dáaglijks te zien!

Haantje! gij zult er uw kuif bij verliezen;

Haantje! gij raakt er uw veêrtjes bij kwijt:

Leer u bezitten, en wacht op uw tijd;

Dan hebt ge kans om het bèste te kiezen; -

Altijd de vóorste geeft ènkel profijt,

Als gij 't in wijsheid en eerlijkheid zijt!