Al de volksdichten. Deel 2

[p. 56]

Helmkruid.

In 't gloeijend zand

Der hooge duinen

Geplant,

Kwijnt ge, verdorrend op heur kruinen,

Aan 't eenzaam strand.

Schoon 't koele nat

Uw dorre sprieten

Omspat;

Moogt gij geen laafnis toch genieten,

Verschrompeld blad!

Vaak sterven wij

In hooploos smachten,

Als Gij! -

En 't doel van hopen en van trachten

Lag zoo nabij!