Al de volksdichten. Deel 1

[p. 251]

Meiplanting.

1.

Een dauw van morgendroppen

Viel op het groene gras...

Van alle rozenknoppen

Mijn lief de schoonste was.

Mogt ik haar lipjes kussen

Zoo als de dauw het doet,

Het zou (zoo dunkt me!) sussen

Het leed van mijn gemoed.

2.

De Winter is geweken

En bloemen strooit de Mei:

De heldre kronkelbeken

Besproeijen veld en weî;

Och! in de groene dalen

Daar is 't genoeglijk zijn,

Daar zingen nachtegalen

En menig vogelijn.

[p. 252]

 

3.

 

 

 

Wel voor mijn liefjes deure

 

Plant ik, als minnepand,

 

De Meiboom, zoet van geure,

 

En bied haar hart en hand;

 

En zeg haar: 'Lief! kom blijde

 

Nu voor uw venster staan;

 

Het zoete Mei-getijde,

 

Och! is zoo snel gedaan.’