Al de volksdichten. Deel 1

[p. 173]

Van een bruid en een bruîgom.

De starretjes keken van boven neêr

Ze wouên een oogje houên;

Wij wandelden zoetjes al heen en weêr
En vrijdden en zoenden in deugd en eer:
Wel starretjes! kijk maar van boven neêr,

Het duurt er niet lang, of we trouwen!

Vier handen, twee stoelen, een tafel, een bed,

Daar kan men het leven bij houên;

De Bruîgom kan werken, de Bruid is net,
Het huishouên is er al opgezet:
Zeg, starretjes! heb-je geen schik in de pret?

Het duurt er niet lang, of we trouwen!