Al de volksdichten. Deel 1

[p. 150]

Stuurmans-lief.

I.
Wachtend.

Het haantjen op den toren draait,

Het draait er keer op keer:

De Wind, die uit den Westen waait,

Brengt mij mijn' Liefste weêr;

Drie dagen en drie jaren

Heeft hij nu op de baren

Al rondgevaren.

Veel Heertjes, wonder knap en rijk,

Die vroegen mij tot vrouw;

Ik zeî: 'gelijk hoort bij gelijk,

Ik blijf mijn' Liefste trouw!’

Drie jaren en drie nachten

Heb ik nu zitten wachten,

En zitten smachten.

Al zwalkt hij op de wijde plas

Met alle winden voort,

En òf het zeven jaren was,

Toch houd ik hem mijn woord: -

[p. 151]

 

En was het àl mijn dagen,

 

Ik zou met rouw en klagen

 

Hem trouwe dragen.

 

 

 

Wel, haantje! draai dan maar uw best:

 

Een Hollandsch hart blijft trouw;

 

Het windje waait ten lest toch West,

 

Dan zijn wij man en vrouw: -

 

En, Dood!... woudt Gij ons scheîen,

 

Och! hoor dan naar mijn schreijen,

 

En neem ons beîen!

II.
Vergeefs.

Een wijngaard-rank met menig tros,
Al zijn de druifjes nog wat ros,
Omkruipt de traliês van mijn raam

En bindt de spijltjes zaâm.

De traliês zijn uit ouden tijd,
Zij zijn al menig spijltje kwijt,
Daar is wel ruimte voor een' brief

Al van mijn' zoetelief.

[p. 152]

 

'k Zit 's morgens vroeg en 's avonds laat...

 

De bode komt wel langs de straat,

 

Maar, òf hij tikt bij iedereen',

 

Mij, Arme, brengt hij geen'.

 

 

 

De druifjes werden wit en blaauw,

 

Het meisje keek al even naauw; -

 

Het meisje, dat al schreide en bad,

 

Vergééfs voor 't venster zat.

 

 

 

De blaadjes geelden na en voor:

 

Daar komt een brief de spijltjes door...

 

Maar 't was niet van haar Liefstes hand,

 

En rouwzwart was de rand.

III.
De lindeboom.^*

Bij 't Kerkhof staat een lindeboom,

Waarin de vogels springen,

Waar, in de Mei en 's avonds laat,

Een nachtegaal komt zingen.

* Een denkbeeld van Heinrich Heine.

[p. 153]

 

En menig aardig, vrijend Paar

 

Dwaalt 's avonds onder 't lommer,

 

En spreekt van trouw tot in den dood

 

En denkt om leed noch kommer.

 

 

 

Toch - als de lieve nachtegaal

 

Gaat zingen dan en klagen,

 

Zoo is daar menig minnend paar

 

Iets droefs om 't hart geslagen.

 

 

 

De jonkman zwijgt, het meisje zucht,

 

Hare oogjes loopen over...

 

Naar 't heet, ligt daar een Stuurmans-lief

 

Begraven onder 't loover.