Al de volksdichten. Deel 1

[p. 91]

V.
Te Scheveningen.
30 November 1813.

Heb je van de Zilveren Vloot wel gehoord,

De Zilveren Vloot van Spanje?

Ik weet van een Schip, dat méér had aan boord,

En enkel toch maar Oranje! -

't Is hout

Meer waard dan Goud;

Het stevent door de zee

En brengt Prins Willem - brengt Vrijheid en Vreê,
Brengt Heil en Eendragt aan Neêrland meê.

Spraken ook in Engeland Vreemden en Vrind:

'Och, blijf nog maar wat, Oranje!

Je raakt ginds aan l, door stroomen en wind!’

Toch stapt Hij ter schipskampanje:

'Mijn Land

Roept van zijn strand,

Prins Willem, sta me bij!

Vergééfs zal Neêrland niet roepen om Mij....
Vaar' toe, Matrozen! te loêf of l!’

[p. 92]

 

Hoor je nu dat juichen aan Schevelings kust,

 

Dat roepen: 'Oranje boven!’

 

En zie je dat snikkend schreijen van lust?

 

Daar is Hij - je mag 't gelooven!

 

God dank

 

Alle eeuwen lank:

 

Ons Neêrland is gered!

 

De Vrijheid steunt weêr op Zwaard en op Wet,

 

Nu hier Prins Willem zijn voeten zet!