Vuur en wind (onder ps. Muus Jacobse)

[p. 54]

Vrede van september

‘De geallieerden hebben de Nederlandsche grens overschreden...’

Nu is de tijd van het hartstochtelijk hopen,
de hitte van de zomer weer voorbij,
en naar de herfst gaan onze harten open:
het wonder is gerijpt, wij wèrden vrij!

En hoe fel, de seizoenen door, 't ontembaar
helle verlangen naar de vrijheid trok,
nu is de bronzen vrede van September
over ons hoofd gaan luiden als een klok.

En wij staan stil te luistren naar de slagen
die om ons trillen door de najaarslucht:
de bergen zullen rondom vrede dragen,
omdat zij zwaar gaan van een zoete vrucht.

September, stille maand van de geboorte,
doe ons inkeren tot een rijper staat,
maak onze hartklop één met uw accoorden,
leer ons dat alleen vrij is die niet haat.

Laat onze ogen in uw atmosferen
voorgoed gedoopt zijn, dat zij licht en wijd
zien op het recht, het heilig recht des Heren,
de zoete vrucht waarnaar de wereld rijpt.