Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

De profundis clamaui.
Psalme. CXXX.

Hertelicke ghebeden, van die deur zijn zonden, veel aenstoots heeft: nochtans deur vaste hope ghetroost hem, van verghef zijnder zonden t'ontfanghen, en verlossijnghe van zijn quaden.

WT tdiepste mijnder herten D'welck is ver
laden nu Met ellendigher smerten Roup'
ick Heere tot u, Aenhoort my hier beneden
Buughende u ooren snel Tot mijn clacht'
en ghebeden, O God van Israël.

[p. 96]

 

Maer zijdy gade slaende

 

S'menschen zonden gheheel

 

VVye zal toch bliuen staende

 

In u oprecht oordeel?

 

Nu is by u waerachtich

 

Verghef tot ons gherief

 

Vp datmen u eendrachtich

 

Vrees' ende oock hebbe lief.

 

 

 

Ick verbeyde den Heere

 

Alzoo mijn ziel' ooc doet,

 

En in zijn woord oft leere

 

Heb ic hoep' ende moed.

 

Mijn ziel'vp God alleene

 

VVacht, merct, ende ooc aenschaut

 

Van den morghenstont cleene

 

Tot dat den dagh verflaut.

 

 

 

Dat Isr'el vrough en spade

 

Rust'vp den Heere bloot:

 

VVant by hem is ghenade,

 

En verlossijnghe groot.

 

Tis die in tijd en stonden

 

Zijn volc Israël zal

 

Verlossen van de zonden

 

En haer boosheden al.