Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

[p. 5]

Psalmen-Davids.

Beatus vir, qui non abijt.
Psalme. I.

Desen Psalme zijnght dat zy zalich zijn, die (verwerpen de wercken ende den raed der booze) haer begheuen te kennen, ende te wercke te legghen, de Wet Gods: En̄ dat zy onzaligh zijn die anders doen.

WElhē die niet en wādelt in dē raed
Van de menschen Goddeloos, ende quaed,
Noch en terd ooc vp den wech der zondaren,
Die ooc en zitt onder der spotters scharen:
Maer diēs lust draegt tot Gods ghebodē naect,

[p. 6]

VVaer in hy hem dach ende nacht vermaect.

Desen zal zijn, als eenen boom plaisant

Die gheplantt is ontrent der beken cant,
En zijn vruchten voortbrijngt naer de terminen
VViens bladeren nemmermeer en verdwinen,
Al dat zulck een meinsch' anslaet ende doet
Zal ghelucken, en hebben groot voorspoet.

Maer zules en zal den boozen niet gheschien

VVant hy beschaēt zal voor Gods anschijn vliē,
Ghelijckmen ziet t' caf vanden wind wegdriuen:
Daerom en zal ooc gheensins staende bliuen
De Godloos' in Gods oordeel excellent
Noch int ghemeent' der vprechter bekent.

VVant God die kend en bevestight zeer staerck

S'gherechtighen weghen doen ende waerck:
Maer der boosen weghen, waerck, ofte cueren
Zullen vergaen ende niet moghen dueren.