Nederduytsche poëmata

Sonet.

HOe wel dat naer dees const' 't ghemeynte niet en tracht;
Hoe wel naer sulcken schat de wreckheydt niet en vraeght;
Hoe wel dat sulck geweyrden Crijghs-man niet en draeght;
Hoe wel d'eerghierigheydt sulck' eer niet en verwacht;

Hoe wel dat d'Ouerigheydt, en hoogheydt daer me lacht;

Hoe wel dat sy in all's 't vernuftste volck mishaeght;
Hoe wel dat oock van my bemerckt wordt, en beclaeght
Dat 't rhijm-ghesanck soo seer versmaedt wordt, en veracht.

Hoe wel den houelinck d'onnutte const besmaelt;

Hoe wel datmen gheen schuldt in Rhijmen en betaelt,
En dat sy is gheheel een broodeloose const:

Soo 'n can ick, noch en will gheen afstandt doen daer van;

Maer ben verbonden haer te draghen alle ionst,
Want sy de ledigheydt ten minsten weyren can.

EYNDT.