Nederduytsche poëmata

[p. 90]

Est-ce Mars le grand Dieu des alarmes?

IS dit Mars grooten Godt vande strijden
Niet ghewis?
Ghemerckt sijn wapen, ick moet belijden,
Dat hy 't is:
En nochtans dunckt my aen sijn aenschijn
Dat 't eer de liefd' als Mars moet sijn.

't En schijnt Cupido oock niet te wesen,

Want m'en siet
Soo veel gracj en schoonheydt ghepresen
In hem niet:
't Is veel eer een claer-stralende Son
Dan eenen blinden Cupidon.

De Son heeft soo veel lichts niet ontfanghen,

Noch oock van
Een lichaem de siel nemen ghevanghen
Sy en can:
Ende dees ooghen der liefden claer
Nemen de siel, en 't hert te gaer.

Onbedocht! nu com' ick te bevroeden

Dat dit sijn
D'ooghen des schoon' Marfis, die de Goden
Doet verblij'n;
Suster van Mars, dochter van een Son rijck,
Die hier claer blinckt sonder ghelijck.

Coninghinne van wie men siet vieren

D'edel deught;
Deught en eer, die de schoonheydt vercieren,
Dat gh' in vreught,
Van den Hemel beionstight altijdt,
Moet sijn van all' onrust bevrijdt.