Nederduytsche poëmata

Sonet.
Op den dry-Koninghen dach.

O Vande baringh' groot sterr' bod'schappersche licht,
Die in het oosten schoon vertoond' u stralen gloedigh,
Vercoren leyd-sterr' trouw voor de dry wijse vroedigh,
En van de lichters hoogh de claerste van ghesicht.

Och! sal 'toyt wesen, dat (ontladen 'tswaer ghewicht

Der sonden) dit verstandt doorstrael' u oogh' behoedigh;
Alsoo dat ick u volgh', en t'eynd' mijns reyse spoedigh,
Vind' dien Heer die my roept van 'talderhooghst ghesticht?

Maer desen mijnen wree'n, Herodes, met beswaren,

Soeckt my te houden vast; en doodt d'onnoosel scharen
Van mijn ghedachten ionck, och-laes! met straffer handt:

Nochtans hop' ick, en in de cribb' van mijn'n lichaeme,

Aenbidd', en offer hem voor ghift' slecht, onbequaeme,
Goudt de siel, wieroock 'thert, en Myrrhe het verstandt.