Pvb. Ovidii Nasonis Minne-kunst, gepast op d'Amsterdamsche vryagien: met noch andere minne-dichten ende mengel-dichten, alle nieu ende te voren niet gesien.

[p. 336]

Horat: Carm. Lib: 1. Od: 9.
Aen Iohan Brosterhvysen.

GHY siet hoe over al de straet

Is wit door 't sneeuwigh vlocken,

En hoe men niet te les en gaet,

En niet en hoeft te blocken:

Want Rapen-burgh dat is en blijft

Door dese harde vorst verstijft.

Veriaeght de koude van den haert

Met lustigh op te stoocken,

Voor vrienden dient geen broot gespaert;

Dies haelt hier in de koocken

Een kannetjen van 't rynsche nat

Wt 't beste Baccherachse vat.

[p. 337]

 

Beveelt de goede God de rest,

 

Die 't alles wel sal voegen,

 

En die alleen weet alderbest

 

Wat yeder kan vernoegen;

 

Die ons verwerde Vader-landt

 

Weer brengen kan in goeden stant.

 

Wat u hier na gebeuren mach

 

En soeckt dat niet te weten,

 

Maer reecken 't voordeel elcken dagh

 

Die u word toe gemeten:

 

Hy doolt, die 't geen 't geluck hem biedt

 

Door vorder sorgen niet geniet.

 

Terwijl u ieught noch niet veroudt,

 

En u de gryse hayren

 

Niet maecken gemelyck en kout,

 

Gebruyckt u ionge iaren,

[p. 338]

 

En stelt uw ongebonden sin

 

Tot 't soete vryen en de min.

 

Myn Brosterhuysen, 't is nu tijd

 

Dat wy eens gaen na buyten,

 

Om sien wie daer op schaetsen rijdt;

 

En als de poorten sluyten,

 

So sullen wy eens heen en weer

 

Langhs 't lieve Steen-schuur doen een keer:

 

Misschien wie dat ons daer verwacht,

 

Of wie wy daer betrappen,

 

Waer by wy tot de klock slaet acht

 

Wat mogen Minne-klappen;

 

En waer wy met een soet gesoen,

 

Ons grage hartjes mogen voen.

 

Doch om met eeren onsen voet

 

Weer by haer in te krygen,

[p. 339]

 

Men stout en aerdigh wesen moet,

 

Om met een stille swygen

 

Of van haer hooft of van haer hant

 

Te rooven eenigh Minne-pant.

 

Wanneer men komt om ringh of naelt

 

Haer wederom te geven,

 

Wie kan dan qualijck zyn onthaelt

 

En voor zyn dienst bekeven?

 

Wat valter op, als 't is geschiet?

 

En kyven sy, sy meenen 't niet.

 

Dewijl het ons nu beuren mach,

 

So laet ons al wat mallen;

 

Want licht kan komen sulcken dagh,

 

Dat 't niet sou willen vallen.

 

En machmen 't mallen niet ontgaen,

 

So' is 't beter iongh als out gedaen.