Pvb. Ovidii Nasonis Minne-kunst, gepast op d'Amsterdamsche vryagien: met noch andere minne-dichten ende mengel-dichten, alle nieu ende te voren niet gesien.

[p. 220]

Liedt,
Op de wyse van: Yets moet ick u Laura vragen.

LAestmael als al myn gedachten,
Door het brengen en het wachten

Van het omme gaende glas,

Waren soetjes in genomen
Met geneught, die stoutheyd komen

Dede daerse niet en was:

Ginck ick onse CLORIS vinden
By de dichte groene Linden;

Onse CLORIS, wiens gelijck

Onder al de Herderinnen
Diemen waerdigh acht te minnen

Niet en is in onse wijck.

[p. 221]

 

Doe begost ick te verhalen

 

Hoe wy tot verschey de malen

 

Speelden met haer soete naem,

 

En op haer gesontheyd droncken

 

't Glaesje boorde-vol geschoncken,

 

Dat ons was so aen-genaem.

 

 

 

Daer na gingh ick haer mee-deelen

 

't Geen ick had wt de plateelen

 

Met een gaeuwe hant gesackt,

 

En behendelyck genomen

 

Als het Ooft was op gekomen

 

In veel schoteltjes gepackt.

 

 

 

Onder 't praten en het eten,

 

Dat my de myn tijdt vergeten,

[p. 222]

 

En te hebben scheen een val,

 

Beurdet; dat ick (eer zy 't keeren,

 

En eer zy my kost af-weeren)

 

Haer oen lieve kus ontstal.

 

 

 

Ach! hoe soet was het genaecken

 

En het lieflyck anne-raecken

 

Van haer sachte lipkens teer!

 

Al de diensten van mijn leven.

 

Soud ick tot belooning geven,

 

Om een kus te stelen weer.

 

 

 

Herderinne, dwingt u toren,

 

En wilt u soo niet verstoren;

 

Want soo 'k hier yet heb misdaen,

 

Om de misdaet te versoeten.

[p. 223]

 

Salick brengen selfs de boeten

 

Die ick hoor dat daer toe staen.

 

 

 

Onlanckx als ick raed begeerde,

 

Seyde my een Rechts-geleerde,

 

Dat de Keyserlycke Wet

 

Die yet openbaerlyck stalen,

 

Vier-vout sulckx weer te betalen

 

Tot een straffe had geset.

 

 

 

Vier mael weder u te kussen,

 

So dat kan u gramschap blussen,

 

Ben ick willigh en bereyd:

 

Ia kan dit u niet vernoegen,

 

Heel en al wil ick my voegen

 

Naer u lieve sinlijckheyd.