ven hebben, sullen dit van een Dagh tot een Weeck, van een Weeck tot een Maend, van een Maend tot een Iaer, en verder, konnen uyt-recken: en daer in op't aerdighste weten te pas te brengen alderhande gedenckwaerdighe geschiedenissen, soo van dese als vande voorleden Eeuwen, daer ons Land, niet min als andere Landen, een vruchtbare voortteelster van gheweest is. En soo sult ghy eyndelijk, onder 't soet van Minne-praetjes, al spelende komen tot kennisse van uwe Vaderlandsche gelegentheden: daer niemand een Vreemdeling in behoort te zijn. Neemt middeler wijl, tot datter yet deftigers voor den dagh komt, dese myne goede wille in 't goede, en vaert wel.
Veniam pro laude.