Rymkronyk van Jan van Heelu betreffende den slag van Woeringen van het jaer 1288
(1836)–Jan van Heelu– AuteursrechtvrijLXXIV. 31 octobre 1286.Lettres de Jean, seigneur de Kuyk, par lesquelles il promet, au nom du duc de Brabant, de ne commettre aucune hostilità dans les pays de Kessel et de Rode, appartenans au comte de Gueldre.Wi Jan here van Kuyc maken cunt alle dien genen, die dese litteren sien of horen ende orcunden, dat wi gelovet hebben, vor unsen here Jan van der Godes genaden hertogen van Lothrigge ende van Brabant, ende vor alle sin hulpere ende sine vrint, ende vor Ons, ende vor unse hulpere, ende vor onse vrint, dat men en geenrebande scade sal doen, noch niet rove, noch niet brande, noch in geenre manieren, van des hertogen wegen, noch van unser wegen, in dat land van Kessele en dat daer to behoort, noch in dat eigenheit van Rode, dat des greven van Gelren is, ende dat dar to behoort. Voort hebbe wi gelovet, dat men en geenrehande scade sal doen van des hertogen wege van Brabant, die hier vore genomet is, noch van unser wegen, dor dat land van Kuye, over die Mase in des greven lant van Gelren, sunder allene unse stat tou Grave utgesat, also dat wi here van Kuye, mit unsen knapen, ende mit unse vrinden, wel scade mogen doen dor den Grave ende ut dien Grave, openbare over die Mase in des greven lant van Gelren, of wi willen ende of wi mogen, behaudenlike al unser vorwarden. Voort moge wi here van Kuye, mit unsen knapen, ende mit unse vrinden, wel varen helpen en dinen dien hertoge van Brabant, die hier vor genomet is, anders waer dar his te done hevet. In dier maniren, dat die greve van Gelren, noch sin hulpere, noch sine vrint, dor dat lant van Kessele, noch dor dat eigenheit van Rode, noch dor dat land van Kuye, in des hertogen lant van Brabant, die hir vore genomet is, | |
[pagina 445]
| |
en geenrehande scade en solen doen, noch up uns, noch up unse vrint. Voort solen alle die gene, die in dat lant van Kessele ende in dat eigenheit van Rode ende in dat lant van Kuye geseten sin, gansen vrede hebben, ende ellic up dat sinc, sunder enigerhande argelist, in dier maniren so wanere die hertoge van Brabant, die hir vore genomet is, deser verwarden nit langer loven en woude, so moge wi dese vorwarde untseggen vier dagen te voren tot Kessele. Voort is dat hir in gesproken in desen selven vorwarden, dat die greve van Gelren, noch sin hulpere, noch sine vrint en geenrehande scade en solen doen in dat lant van Kuyc buten dien Grave, noch niet rove, noch niet brande, noch niet voderiggeGa naar voetnoot1, noch in geenrehande maniren, noch up uns, noch up unse hulpere, noch up uuse vrint, die geseten sin tusschen dien Grave ende Kessele. Deze litteren hebbe wi geven ende besegelt in orcunde mit unsen segele, int iaer uns Heren twelf hundert ende sessen tachtentich, up alle Gots heiligen avonde. L'original, muni du sceau en cire jaune, aux archives de Gueldre. Nyroff, Gedenkwaardigheden van Gelderland, I, Oorkonden, pag. 7. |
|