Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 137]

Bij de sluiting van het jaar.

sprekende.

[p. 139]

XXIIIste lied.
Bij de sluiting van het jaar.

Daar zinkt het Jaar in 't eeuwig niet!
't Is als een damp verdwenen;
Elk jaar van blijdschap of verdriet,
Zegt ons: ‘zoo snelt g' ook henen
Naar 't uurtje, dat voor 't laatste slaat,
Voor jong of oud, in welk een' staat,
Van lagchen of van weenen.’

Niets is bestendig hier op aard',
Wat wij bestendig heeten;
Elk Jaar wenkt voor- en achterwaardt,

[p. 140]

 

Elk uur doet ons steeds weten,

 

Dat w', als de tijd, vergank'lijk zijn;

 

Hoe sterk of zwak de mensch ook schijn',

 

Elks loopperk is gemeten,

 

 

3

't Verloopen Jaar keert nimmer weêr,

 

't Is in het niet gezonken;

 

Die zaai- en oogsttijd, tot Gods eer,

 

En ons belang geschonken,

 

Is weggedarteld, of betracht,

 

Verbeuzeld, of gaf nieuwe kracht,

 

Om 't vuur des heils t'ontvonken.

 

 

4

O mensch! maak hier uw' rekening;

 

Herdenk uw' tijd, uw leven;

 

Zie, bij de Jaars-verwisseling,

 

Wat God u heeft gegeven,

 

Of soms ontnam, door nood of smart,

 

[p. 141]

 

En vraag dan: ‘heeft dit nu mijn hart

 

Meer naar dien Heer gedreven?’

 

 

5

Ja, onze dagen snellen voort,

 

Met onnavolgb're schreden;

 

Maar hij, die, naar het Godd'lijk woord,

 

Zijn' loopbaan mag betreden,

 

Ziet, bij elk Jaar, de nadering

 

Van zijne stands-verwisseling,

 

Naar 't eeuwig blijvend Eden.

 

 

6

O God! wie is een God als Gij!

 

Die d'eeuwen blijft verduren;

 

Die, in uw' magt en heerschappij,

 

Telt jaar, noch dag, noch uren;

 

Och! wil ons, op de leyensbaan,

 

Daar wij zoo vaak het dwaalspoor gaan,

 

Door uwen Geest besturen.

 

[p. 142]

7

Zijn wij aan zinn'lijkheid verslaaft,

 

Trekt ons het aardsche leven,

 

Van 't tijdsverloop, dat Gij ons gaaft,

 

Om naar ons heil te streven,

 

Voer dan ons hart uit 't lage stof,

 

Om 't werk des heils, tot uwen lof,

 

Meer vordering te geven.

 

 

8

Vergeef ons, daar wij onzen tijd,

 

Verbeuzeld' in de zonden,

 

Waardoor w'ons niet, met lust en vlijt,

 

Aan uwen dienst verbonden;

 

Zie ons in jezus aan, o Heer!

 

Die, ons tot heil, uw' naam ter eer,

 

Geen tijdstip heeft geschonden.