Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 69]

Eenzaamheid.

vergenoegd.

[p. 71]

XIIde lied.
Eenzaamheid.

O Eenzaamheid! o stil genoegen!
'k Mis alles als ik u verlies;
Gij zijt het, die 'k, na 't zorgend zwoegen,
Meer dan al 't zingenot verkies!
Het aardsch gewoel,
Rooft mij 't gevoel
Der zielen vreugd voor 't volgend leven;
Daar gij, o Eenzaamheid!
Voor mij het pad bereidt,
Waarop ik hemelwaarts kan streven.

Hoe zalig is voor mij uw' woning,
O Eenzaamheid! waarin ik kniel,
Voor jezus, voor mijn hemel-koning,
Als schuldverzoener van mijn' ziel!

[p. 72]

 

Daar voelt mijn hart

 

Geen' bange smart,

 

Noch vrees, om Hem mijn nood te klagen;

 

Daar sproei ik traan op traan,

 

Op al mijn euveldaân,

 

Hoe veel die zijn en Hem mishagen!

 

 

3

O Eenzaamheid! gij zijt m'een' hemel;

 

G'ontrukt mij aan het schijngenot;

 

G'ontvoert mij uit het aardsch gewemel,

 

Maakt mij gemeenzaam met mijn' God!

 

Uw' stille rust

 

Is al mijn lust,

 

Ter regeling van mijn' gedachten,

 

Om 't biddend hart en oog,

 

Te heffen naar omboog,

 

En al mijn heil van God te wachten.