Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 267]

Heden avondmaal.

eerbiedig vrolijk.

[p. 269]

XLVIIste lied.
Heden avondmaal.

Hoe vrolijk daagt deez' blijde morgen,
De dag van jezus zegepraal,
Die ons ontheft van bange zorgen,
Door 't zielverkwikkend' Avondmaal;
Nu zal de heilfontein weêr springen
Voor elken diep verslagen geest;
De bron voor zielsbezoedelingen
Weêr lieflijk vloeijen op dit feest.

[p. 270]

2

Komt nu, vermoeiden en belasten

 

Door schuldbesef! vlugt naar uw' Heer;

 

De Boetelingen zijn hier gasten;

 

Zet u aan jezus disch ter neêr:

 

Hij wil, gij zult gedacht'nis vieren

 

Van al zijn lijden, kruis en dood;

 

En, onder zijne heilbanieren,

 

U sterken met zijn wijn en brood.

 

 

3

Hier wordt de ware rust geschonken;

 

Het zoet der hemelspijs gesmaakt,

 

Die 't liefdevuur weêr doet ontvonken,

 

In 't hart, dat naar verlossing haakt.

 

De stille tranen, die wij sproeijen,

 

Zijn tolken van ons dankend' hart,

 

Daar wij de bron des heils zien vloeijen,

 

Die jezus ons ontsloot door smart.

 

[p. 271]

4

Hier zien wij hemelreinheid blinken,

 

Daar God zijn' liefde spreidt ten toon;

 

Die 't regt bewaart, de schuld doet zinken

 

In 't bloed van zijn' gekruisten Zoon;

 

Wat bange nooden en gevaren,

 

Ons drukken in dit aardsch gedruis,

 

Hier hechten w'onze zielsbezwaren,

 

Door 't heilgeloof aan Jezus kruis.

 

 

5

Nu heffen wij het hart naar boven,

 

O lieve Heiland! aan uw' disch;

 

Wij eten, drinken, en gelooven

 

Dat onze schuld vergeven is.

 

O Liefde! Gij liet U verbreken

 

In smart en pijn; wat zaligheid,

 

Ziet hier 't geloof, in 't heilig teeken

 

Van uwen dood, ten toon gespreid.

 

[p. 272]

6

O Herder! die zoo menigmalen,

 

Door uwe liefdezorg en kracht,

 

Ons opzocht, daar Gij ons zaagt dwalen,

 

En in uw' schaapskooi hebt gebragt;

 

Nu wilt Gij ons weêr zacht'lijk leiden

 

Langs beekjes, vloeijend' vol genaê,

 

En brengen in de klaverweiden

 

Der zielenrust van Golgotha.

 

 

7

Nu hebt G'ons weêr de vreê-o-lijven

 

Doen smaken van uw' moeit' en strijd;

 

Och! doe ons immer bij U blijven,

 

In dank'bre liefd' U toegewijd.

 

Gij zijt ons Hoord: wij zijn uw' leden;

 

Gij kocht ons vrij door smart en pijn;

 

Doe ons nu steeds met vas te schreden

 

Voor U een'eer op aarde zijn.