Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 159]

De wegleiding van Jezus.

gevoelig met sterk geluid.

[p. 161]

XXIXste lied.
De wegleiding van Jezus.

O, Heiland! Borg der zaligheid!
Gij werdt als booswicht heengeleid,
Om onze schuld gebonden;
Ja, dierb're Goël! ied're tred,
Naar 't joodsch gerigt, door U gezet,
Was boeting onzer zonden.

Gelaten, met het fijnst gevoel,
En 't heiligst zondaarslievend doel,

[p. 162]

 

Liet Gij U henen sleuren;

 

En U, als 't zondedragend Lam,

 

Daar onze straf U overkwam,

 

Door wreede wolven scheuren.

 

 

3

Uw' ongekende heerschappij,

 

Bleef, in uw' banden, heilig vrij

 

Voor uw' gevlugte vrinden;

 

Die Gij, op 't woord van uw bevel,

 

Schoon zelfs in kluisters van de hel,

 

Beveiliging deedt vinden.

 

 

4

Zoo toondet Gij, hoe G in uw' smart.

 

De ware vriend bleeft van het hart,

 

Voor die uw' naam belijden;

 

Daar Gij uw' liefde, trouw en magt,

 

Deedt schitt'ren in den zwarten nacht

 

Van uw grootmoedig strijden.

 

[p. 163]

5

De zachtheid blonk op uw gelaat,

 

Gelijk de blonde dageraad,

 

Bij 't klimmen van den morgen;

 

De helmagt woedd', en Gij waart stil:

 

Het heilig doel van 's Vaders wil,

 

Bleef in uw hart verborgen.

 

 

6

Hier zag 't Geloof U willig gaan,

 

Beladen met onz' euveldaên,

 

En al wat wij misdreven;

 

Als 't Lam, ten offer toebereid,

 

Om aan Gods regt en heiligheid,

 

Het Borgranssoen te geven.

 

 

7

Wat zullen w'U vergelden Heer?

 

Wij knielen dankend' voor U neêr,

 

Daar Gij de helsche snoeren

 

Gewillig droegt, om onze ziel,

 

[p. 164]

 

Hoe bang het U, o Heiland! viel',

 

Ten hemel op te voeren.

 

 

8

Geleid ons op dit lijdens-pad,

 

Dat Gij, om onze schuld, betradt,

 

Aan uwe liefdebanden;

 

Opdat wij meer, ontboeid aan 't stof,

 

Tot U, met dankbaarheid en lof,

 

Verheffen hart en handen!