Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 141]

De verheerlijkte heiland.

ernstig.

[p. 143]

XXVIste lied.
De verheerlijkte heiland.

Naar Matth. xvii vs. 6-12.

Een' ziel, die vaak door duisterheid,
De waarheid blijft mistrouwen,
Kan 's Heeren glans en majesteit,
Zijn' grootheid niet aanschouwen;
Angstvall'ge vrees slaat haar ter neêr,
Bij d'Evangelie-klanken,
Tot jezus, die getrouwe Heer,
Haar leert blijmoedig danken,

[p. 144]

2

O ziel! wat buigt g'u neêr? sta op!

 

Toon eerbied zonder vreezen;

 

Kan Libanons verheven top

 

U niet ter woonsteê wezen;

 

Ga dan met uwen jezus heen,

 

Volbrengend' zijn bevelen;

 

Eens doet Hij u op rozen treên,

 

Wier geuren 't harte streelen.

 

 

3

Het glansrijk schitt'rend' Libanon,

 

Kon geen voldoening geven,

 

Daar eerst de heil- en levens-zon,

 

De doodskim door moest streven;

 

De doodskim van immanuel,

 

Kon 't morgenrood doen rijzen,

 

Om, bij dat licht, de magt der hel

 

Voor altoos aftewijzen.

 

[p. 145]

4

Volg ziel! dien elias slechts na,

 

Langs 't spoor van smart en lijden,

 

Put uit die bron, dat siloä,

 

Door rein geloof, bij 't strijden;

 

Dan zal het helderst zielenlicht,

 

Uw' duisternis verdrijven,

 

En jezus glansrijk aangezigt,

 

Voor eeuwig bij U blijven.

 

 

5

O lieve Heiland! wie zijn wij?

 

Hoe wordt ons hart bestreden,

 

Zoo niet uw' liefd' en heerschappij

 

Verzellen onze schreden;

 

De zonde baart ons angst en schrik,

 

Al zien w'uw glansen stralen;

 

Uw Geest moet, ieder oogenblik,

 

In onze harten dalen.

 

[p. 146]

6

Verhoogde Heiland, op den troon

 

Der heerlijkheid verheven,

 

Doe ons U kennen als Gods Zoon,

 

Op 't pad van licht en leven;

 

Verlicht ons hart, o levens-zon;

 

Weer van ons 't angstig vreezen;

 

En doe het hemelsch Libanon,

 

Ons een verblijfplaats wezen.