Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 89]

Gods alwetendheid.

ernstig.

[p. 91]

XVIIde lied.
Gods alwetendheid.

Alwetend God! uw' alziend' oogen,
Doorloopen 't gansche wereldrond;
Gij ziet der menschen doel en pogen;
Wat w'in ons hart besluiten mogen,
Hebt Gij veelëer dan wij doorgrond.

O Heer! die alles kunt bepalen,
Wat is, of was, en wezen zal;
Wie kan uw' wetenschappen malen,
Die schooner blinken, dan de stralen
Der slonkerlichten van 't heeläl?

[p. 92]

3

Wie heeft in uwen raad gezeten,

 

Toen uwe hand den starrenboog

 

En werelddeelen heeft gemeten?

 

Die kennis gaat, bij 't geen wij weten,

 

Den wijsten sterveling te hoog!

 

 

4

Gij zaagt ons eer wij 't licht ontvingen;

 

Uw alziend' oog aanschouwt, o Heer!

 

Het gansch gedrag der stervelingen;

 

Ja 't ziet, door al de hemelkringen,

 

Tot in den diepsten afgrond neêr.

 

 

5

Gij weet de leiding der gedachten,

 

Waarheen de mensch zijn' schreden wendt:

 

Wat wij ooit willen of betrachten,

 

En wat ons immer staat te wachten,

 

Is U, o God! alleen bekend.

 

[p. 93]

6

Gij toch verzelt all' onze schreden,

 

Waar niemand is, o God! zijt Gij!

 

Het diepst verborgen overtreden,

 

Ziet Gij, door al de donkerheden,

 

Daar niets voor U in 't duister zij.

 

 

7

Hoe moesten wij, daar G'onze daden,

 

Alwetend' God! volmaakt doorziet,

 

Omzigtig wand'len; en de paden

 

Der ondeugd vlieden, die ons schaden,

 

Om zoo te doen als Gij gebiedt.

 

 

8

Alwetend God! och wil ons leeren,

 

Dat niets uw alziend oog ontgaat,

 

Opdat wij 't kwade van ons weren;

 

Het goede voor ons hart begeeren,

 

Dat Gij in alles gadeslaat.

 

[p. 94]

9

Gij weet all' onze zielsgebreken,

 

O God! leid ons op d'effen paên;

 

Zie, wat wij denken, doen, of spreken,

 

Daar wij van 't heilspoor zijn geweken,

 

In jezus bloed, ontfermend' aan.