Verzamelde gedichten

Apologia pro vita sua

Sterker: het zijn de eikeboompjes en de leeuweriken
die, stout, de gewone man vóorzeggen, dat ik 'n egoïst ben.
Zo komen ook, achteraf, die zich met mijn zelfspot vermaken
er achter: die denkt alleen maar aan zichzelf. Een egoïst.

Toegegeven. Een hert, dat een meute, onderhouden
door muskieten van adel, nazet; een jonge man,
die met 't breekbaar cadeau voor zijn meisje
tussen botte zakkenrollers en grof schoelje terechtkomt;
een zieke, die de dood vastbesloten voelt naderen;
een man met ondraaglijke tandpijn; zij allen
zijn uit lijfsbehoud wat mij onrechtvaardig
door mensen, dieren en dingen wordt verweten.