Verzamelde gedichten

[p. 164]

aant.

voor T.

Diep in mijn tere schedel van onblusbare kalk
droeg ik wonderfijn staketsel mee
een ragfijn weefgetouw voor dromen
als een chinese vlindervleugel.

De zachte o zo zachte kleur van porcelein
de kwetsbare schakering jade
hulpeloze en doorschenen blaadjes
van de kerseboom (toen was ik jong-
er dan) en het nauw beroerbaar trillen
van gebarsten lippen bij mijn mond -

Nu is dit allemaal verscheurd
flarden vuil van 't spinrag nog slechts over.
wie dan anders heb ik nu om weggeslopen
en beschut beweend bij naar de ruit te staren
dan een rietscherpe saxofoon met kippevel.