Verzamelde gedichten(1988)–Pé Hawinkels– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende hi-ro-shi-ma de japanners ome sam hebben - wat men niet zou denken - ook vrouwen kind en meisjes waar ze - zij het op japanse wijze - ook van houden grote oom pearl harbour iwo jima k. doorman maar zij had kolkjes van oren waar ze mee alleen muziek had willen horen dansend op de wolken en zuigend aan de zon met haar lippen als het geheime taalgebruik van bestofte frambozen en stukgebeten kersen haar tanden de korte poten van een schimmel [pagina 156] [p. 156] in de trage stralen van de schemer haar borsten deinden op de worteltjesrode stralen van de ondergaande hobo-spelende tom voor haar ogen slechts hinkende stem en kleurende wangen een duizeling die de sterren onttroont haar benen haar benen blank als paling zonder vel en ertussen (slechts een woedende sneeuwstorm in het hoofd van de struikelende minnaar de hortende tong van het verlangen een duizelend smelten en knakken en weten - dit zegge die verlangde) een stipje met een fijne tekenpen op helderblauw en dan bedolven bedorven onder puin vol lijken en bloed de pijn de hagedis die met scheermesscherpe tong bloed uit haar tepels sneed gloeiende naalden in haar oog stak haar haar afrukte ze zocht zocht zocht haar hand die toch zoon pijn deed maar er niet meer was - haar blik was van trompetkreten haar borsten waren vette globes geworden tussen haar benen een spons etter en bloed pijn zweette in het zweet tussen haar vraagtekendenkbrauwen boven een idiote grijns zonder tanden boven klauwgekromde handen haar buik een kleffe mossel... en hij die voor haar gezongen had moest wel kijken toen hij haar zag hij had geen oogleden meer [pagina 157] [p. 157] aant. ook de japanners grote oom waren zij het op japanse wijze mensen met meisjes en monden met gedachten en gevoelens isn't it Vorige Volgende