Verzamelde gedichten
(1988)–Pé Hawinkels– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 154]
| |
er zijn weinig mensen die weten
dat de nacht soms bruinblauw
lacht als er niets te lachen is
mijn geluk is een van die
weinig te zijn,
op 't ritme van mijn grammofoon.
|
|