Snikken en grimlachjes

[p. 107]

Petri Paxilli

Autoctonus
Rhythmis latinis expressit Adrianus Arena ICtus.

Per opacum nemus,

Sub autumni frigus,

Quidam incomitatus vadebat:

Turbidis oculis,

Vestibus sordidis,

Male sanus ut, dente frendebat.

‘In sinu viperam,

Imo fovi hydram,’

Exclamat incensus furore:

Manu pectus caedit,

Pede solum ferit,

Ut lutum haereret in ore.

[p. 108]

 

Iam circumspicit num

 

Inveniret ramum,

 

Ferre corpus qui non recusaret:

 

Iamque collum nodat

 

Laqueo, strangulat

 

Se, nec posthac se luto spurcaret.

 

 

 

Conticebat nemus,

 

Quod brumale frigus

 

Occupârat. - Et usque pendebant

 

Viri membra ramo,

 

Otio placido,

 

Passeres volucres quae stupebant.

 

 

 

Fugerantque nives,

 

Veris quoque dies

 

Iam exceperat aestas. - Amantes

 

Duo forte nemus

 

- Cui faveret Venus -

 

Devenere. - Mox haerent mirantes!

[p. 109]

 

Nam quaerentes locum,

 

Veneri commodum,

 

Dulcesque sermones dum serunt,

 

Calceum mortui,

 

Qui pendebat, putri

 

De crure prolapsum viderunt.

 

 

 

‘Magne’, clamant, ‘Deus!

 

Unde hic calceus?’

 

Oculosque iam ultro tollebant.

 

At timore pavent,

 

Quum suspensum vident,

 

Cuius nunc nisi ossa manebant.

 

 

 

Depile cranium

 

Fert adhuc pileum.

 

Mutilum tamen. Foede squalebant

 

Vestes carbaseae.

 

Vermes et tineae

 

Reliquias viri rodebant.

[p. 110]

 

Perspicilla manent,

 

Verum vitro carent,

 

Situque sunt aeruginosa:

 

Imam vestem tenet,

 

Quum immota sedet,

 

Tacite limax pituitosa.

 

 

 

Scilicet protinus

 

Friget illis Venus,

 

Et utrique vox faucibus haeret.

 

Horum os niveum

 

Plane refert linum.

 

Quod diu insolatum iaceret.