Hulde aan Helmers. Lofdichten op Jan Fredrik Helmers (1767-1813)

[p. 37]

L. Rietberg
Op den dood van J.F. Helmers

Carminibus confide bonis. Jacet ecce Tibullus.

Vix manet e tanto parva quod urna capit. (Ovidius)

Wat droeve treurgalm stijgt uit Febus tempelkoren?
Wat zie ik Neêrlands maagd in diepen rouw gehuld?
Wat onheil moest op nieuw haar teeder hart doorboren,
Dat ze Angstels grijzen wal met klaaggeschrei vervult?

Wanhopend schijnt ze mij een' grafkuil aan te wijzen;
En 'k blik vol huivering in de open groeve neêr...
Ik zie... Is 't moog'lijk! - Ach! wat schouwspel doet mij ijzen!
Sta, Hemel! sta mij bij! God! Helmers is niet meert...

Ja treur, treur. Hollands maagd! door hem zoo schoon bezongen?
Zoo gij nog tranen hebt, stort ze allen op zijn graf!...
De raauwe kreet der smart, ten gorgel uitgewrongen,
Toon', hoe ge een' Bard betreurt, die u zijn' lauwer gaf!...

Was de oogst, dien ge onlangs nog aan Dwina's dorre stranden,
O onverbidb're Dood! zoo wreed hebt weggemaaid,
Niet rijk genoeg, dat gij in Febus lustwaranden
Zoo onbezuisd en woest uw' schrikb'ren sikkel zwaait?

Helaas! moet Nederland dan al zijn glorie missen?
En, slaat de storm van 't lot de kunsten zelfs ter neêr? -
Dan dwalen we eerlang om in doodsche wildernissen;
Dan bloeit in Hollands tuin weldra geen roosje meer.

Maar gij, verheven schim! die, boven starrenbogen,
Thans in den reinen stroom der zuiverste Ether nveeft,
En, aan dit tranendal, met bloed bemorst, onttogen,
Bij 't ongeschapen licht, volmaking nader streeft;

Meng, meng uw' schoonen zang met dien der Eng'len reijen,
Waar Vondel U begroet met zuiver harpakkoord!
En, schoon ge, ô Nederlandt uw' dichter moogt beschreijen,
De Hemel is de plaats, die Helmers toebehoort.

Poëzij (Haarlem 1814) 172-174 (1813).

Motto van Publius Ovidius Naso (43 vC - 17 nC), Romeins dichter. De vertaling van het

[p. 38]

citaat uit zijn vroege ‘Liefdeszangen’: Vertrouw op goede zangen - Kijk, Tibullus ligt dood. Van zijn hele zelf resteert nauwelijks wat een kleine urn bevat. (Amores iii, ix, 39-40)

Lubbertus Rietberg (1783-1826) studeerde letteren en rechten te Groningen en werd in zijn geboortestad Zwolle notaris. Blijkens zijn vier dichtbundels werd hij vooral door stadgenoot Rhijnvis Feith (zie aantekening) geïnspireerd.