Winterbloemen

[p. 47]

Armenisch graflied.

Ik wendde naar uw graf mijn gangen;

Ik zag bedroefd uw lijkzerk aan,

Of ze openging om mij te ontvangen,

Om aan uw zij ter rust te gaan!

O! mocht 'k mijn hoofd aan de aarde geven,

Zooals ik gansch mijn ziele u doe.

Worde ik tot asch, als heel mijn leven,

Mits 'k bij u ruste, zwervensmoê.

Ga ik door 't huis, 'k zie enkel wanden,

Naar buiten, 'k zie slechts bergen staan;

De koorts gloeit mij door hoofd en handen,

Maar ijskoû grijpt me in 't binnenste aan.

Der oogen vroeger vuur vergloeide;

Waar 't licht was, heerscht het donker nu;

Wat dacht ge toch dat mij hier boeide,

Dat gij me er liet, niet naamt met u?...

(Bodenstedt.)