Sneeuwklokjes

[p. 204]

Stervenstroost.

De Heiland is mijn leven,

En 't sterven mij gewin;

'k Heb hem mijn hand gegeven,

Hij leidt mij juichende in.

Met vreugd vaar ik naar boven,

Waar Christus mij verbeidt,

Om eeuwig hem te loven

In 's hemels heerlijkheid.

Nu heb ik overwonnen

Kruis, lijden, angst en nood;

Mijn heilstaat is begonnen,

Verschuldigd aan zijn dood.

Ik voel mijn kracht verbreken,

Mijn adem zwaarlijk gaan;

Maar kan ik nauw meer spreken,

Hoor, Heer, mijn staamlen aan!

Zal haast mijn uurtje dagen,

Naar uwen raad en wil,

Kom in uw arm mij dragen:

'k Ontslaap dan zacht en stil.

'k Zal ginds de erbarming roemen,

Die ge aan uw kind beweest;

'k Zal U mijn Redder noemen,

U Vader, Zoon en Geest!

(Graf.)