Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Zaterdag 25 januari 1941

Bezoek op kantoor van den journalist van onze persafdeeling (Buitenlandsche Zaken), Van Houten, die al jaren in Londen woont en reeds

[p. 246]

vroeger om berichten bij mij kwam, als ik voor vergaderingen over was. Aan het praten rakende vertelde hij mij van moeilijkheden bij die afdeeling: drie van de medewerkers daar die de beste baantjes hadden, bleken oud-redacteuren van ‘Het Volk’ te zijn⁴⁷⁸; ook hij klaagde over Joodsche overheersching in onze publiciteit (Vrij Nederland, Radio Oranje en Persafdeeling) hetgeen wij reeds veel eerder hadden geconstateerd⁴⁷⁹ en zeer schadelijk achtten, zoowel voor het prestige der Regeering, als het in Holland bekend werd, als voor de Joden zelf in het algemeen. Van Blankenstein achtte hij ook gevaarlijk.

Later met Pelt, Hoofd van de Persafdeeling, de organisatie van onzen propagandadienst in de V.S.A. besproken: daarvoor wil men Zimmerman hebben. Met Welter geluncht en hem gewezen op het gevaar, dat onze Regeering onder leiding van een super-antirevolutionair⁴⁸⁰ en H.M., beiden geheel onbewust en onwetend, door twee roode Ministers⁴⁸¹ en drie roode redacteuren bij de Persafdeeling geleidelijk in linksch-extremistische richting wordt gedreven, hetgeen toch zeer gevaarlijk.

478 Het is niet duidelijk op welke drie personen Hart doelt. In elk geval M. Sluyser, hoofd van de Radio-Luisterdienst; verder misschien het hoofd van Radio Oranje, J.W. Lebon, die met een joodse vrouw getrouwd was en L. de Jong, de ‘tweede man’ bij Radio Oranje. Andere joodse medewerkers van de Regeringspersdienst zaten op ondergeschikte posities. Ook andere personen waren van mening, dat bij deze dienst te veel joden werkten. (Mededeling van L. de Jong aan de bewerker, 16 december 1975.)

479 Zie p. 128.

480 P.S. Gerbrandy.

481 J. van den Tempel en J.W. Albarda.