Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Maandag 4 november 1940

Gisteravond de eerste nacht van 57, dat Londen niet is gebombardeerd: 't weer was te slecht. Vandaag een paar raids maar niet ernstig.

Vanavond aan Sol³⁵³ geschreven via Zimmerman over 't niet meer

353 S. Dumas Kaan.

[p. 189]

noemen van namen in brieven over jou; ook geen adressen in Holland: in mijn brieven aan jou zet ik toch al geen aanwijzingen meer; in mijn brieven over jou zal ‘Holland’ heeten ‘Virginia’, ‘Den Haag’ ‘Richmond’ (afgewisseld met: ‘Pennsylvania’ en ‘Baltimore’); jij bent ‘Helène’, ‘John’ is ‘Willem’ en ‘Nev’ is ‘Kees’. Deze brief gaat (heimelijk) met de Regeeringspost³⁵⁴; dan kunnen verdere brieven weer gewoon worden verzonden; ik doe er een brief voor jou bij.

354 De Nederlandse regering maakte voor het vervoer van stukken naar haar vertegenwoordigers in het buitenland regelmatig gebruik van Britse koeriers. Michiels van Verduynen bood deze zendingen aan het Foreign Office aan. Hij moest dan een verklaring tekenen, dat de zending uitsluitend bestond uit officiële correspondentie. Michiels wist echter, dat veelvuldig particuliere brieven bij de koerierszendingen gevoegd werden. Later werd hiervoor een regeling getroffen teneinde het aantal particuliere brieven te beperken.

's Nachts kwart over twaalf

Wat hoop ik op een spoedig einde van den oorlog en wat kan ik mij woedend maken op al die menschen, die nog altijd losweg en opgewekt spreken van ‘final victory’ in 1941 of 1942.

Ik wil jullie weer bij mij hebben en mijn land vrij: de rest kan mij geen laars schelen. Het is misschien niet nobel en niet verheven en egoïstisch, maar zoo is het nu eenmaal.

Wel te rusten en God behoede jullie allen!