Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Maandag 28 oktober 1940

Hare Majesteit liet ons gisteravond vragen even bij Haar te komen om te worden voorgesteld, hetgeen door Welter geschiedde. Zij zag er goed uit, maar was erg absent en niet bijzonder geïnteresseerd, maar wel aardig, dat zij ons liet komen.

Zij is een koele en strenge oude dame, die weinig charme heeft: ik voelde mij op bezoek bij de straffe directrice van een lyceum; zoo iets als op een ouderavond, als je zoon niet zulk een bijster goed rapport heeft thuisgebracht.

Het heele bezoek was spoedig afgeloopen; misschien is oorzaak van mijn geringe enthousiasme mijn bekendheid met H.M.'s houding sedert onze komst hier in Londen, en vooral haar weigering destijds om naar Indië te gaan vanwege de warmte. Dat zal ik niet spoedig kunnen vergeten.

[p. 182]

De Koning van Engeland heeft een telegram aan Pétain gezonden³⁴⁴; tenzij daarvoor een motief bestaat, dat wij niet kennen, schijnt het mij een onbegrijpelijk-domme procedure. Tegelijk ongeveer met dit hartelijke telegram erkent de Britsche Regeering Generaal de Gaulle, die in Fransch Kameroen zit als hoofd van een Fransche tegenregeering³⁴⁵.

Beide procedures schijnen onmogelijk met elkaar te rijmen.

344 George Vl wees in zijn telegram van 25 oktober aan Pétain op berichten, dat Duitsland aan Frankrijk vredesvoorwaarden had gesteld, die de wapenstilstandsvoorwaarden ver te buiten gingen. Hij sprak de hoop uit, dat Pétain deze voorstellen, die oneervol voor Frankrijk en zeer schadelijk voor Engeland waren, zou verwerpen. Voor de context van dit telegram zie Woodward, British Foreign Policy, I, 413 ev.

345 Op 28 juni had de Britse regering De Gaulle erkend als ‘de leider van alle Vrije Fransen’. De Gaulle maakte op 27 oktober 1940 in Brazzaville de vorming van een Nationale Raad voor de Verdediging van het Rijk bekend. Zie Woodward, British Foreign Policy, I, 330 en 423.