Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Zaterdag 12 oktober 1940

Gisteren weer een bewogen dag. Toen wij Londen binnenreden was het aan de verkeersopstoppingen en omleggingen dadelijk te bemerken, dat

[p. 163]

er vannacht weer heel wat is gebeurd, maar wij vermoedden niet, dat wij er zelf nauw bij betrokken zouden zijn. Op Berkeley Square aangekomen kon de auto niet verder naar Stratton Street, waar het hoofdkwartier van de Regeering is.

Daar stonden trouwens een groot deel van onze ambtenaren eenigszins beteuterd te kijken. De oorzaak werd aanstonds duidelijk: om Stratton House waren 15 tijdbommen gevallen, één zelfs zoo dichtbij, dat de politie het gebouw had doen ontruimen.

Niemand wist natuurlijk, wanneer die bom zou ontploffen. Na eenig beraadslagen, besloten wij de lobby van het Regent Palace Hôtel als verzamelpunt te nemen en eenige tijd later zat daar weer de Nederlandsche Regeering met hare ambtenaren in de lobby van een hôtel, als in de eerste dagen na onze aankomst in Grosvenor House²⁹⁶.

Zou de bom Stratton House geheel of gedeeltelijk vernietigen, inclusief onze archieven en inboedel?

Gelukkig is het - voorshands! - niet zoover gekomen: tegen 12 uur kwam bericht, dat de bom in Piccadilly van klein formaat was en geen rechtstreeksch gevaar voor Stratton House opleverde, zoodat wij weer naar de departementen terug konden gaan.

Welter en ik gingen samen lunchen en kwamen eerst in den middag weer op Stratton House; dat maakte een erg stille en verlaten indruk; eerst laat in den middag hoorden wij, dat tijdens de lunch de politie tot de conclusie was gekomen, dat de situatie eigenlijk toch niet pluis was en het gebouw weer had laten ontruimen; Welter en ik hadden echter, onbekend daarmede, eenigen tijd rustig doorgewerkt op onze kamers; uit het raam konden we het gat in het trottoir, waar de bom lag, een 50 meter verder uitstekend zien.

Na kantoortijd vertrokken Welter en ik met Philipse naar Croome Court voor de weekend, om eens wat op ons verhaal te komen.

Croome Court is een groot kasteel bij Worcester, door de Britsche eigenares, de weduwe van de Earl of Coventry²⁹⁷, aan onze Regeering verhuurd als evacuatie-bestemming voor ministers en ambtenaren, als het in Londen onhoudbaar mocht worden en de Engelsche Regeering ook naar buiten de 'London area' zou gaan.

Het is een beroemd Engelsch country-seat met prachtige zalen en heel veel schilderijen, waaronder een aantal goede (Van Dijck, DanteGabriel Rosetti, Reynolds), maar ook vele middelmatige en zelfs slechte. Het huis is geheel gedecoreerd door den beroemden architect Robert Adam in Engelschen rococostijl: rijke plafonds, veel beelden en krul-

296 Zie p. 14.

297 N.D. Phillips, Lady Coventry.

[p. 164]

len, meer interessant en rijk dan mooi; nogal verwaarloosd; veel heel fraai meubilair, veel kleurig porcelein, prachtige perzen.

De Regeering heeft er Rey, eigenaar van Hôtel des Indes in Den Haag, als manager in geplaatst; dus wij werden er uitstekend verzorgd. Rey is met de Regeering destijds uit Den Haag vertrokken; hij stond bekend als erg anti-Duitsch.

Op weg uit Den Haag naar de boot werd zijn vrouw in de auto door een allerongelukkigste vergissing door Hollandsche soldaten, die meenden met lieden van de vijfde colonne te doen te hebben in het hoofd geschoten: zij was dadelijk dood²⁹⁸.

298 Deze mededelingen zijn niet geheel juist. J.J. Rey was manager van Croome Court. Zijn moeder was tijdens de evacuatie uit Den Haag doodgeschoten, toen het hele gezin met een gedeelte van het corps diplomatique uit Den Haag vertrok. Zie Verslag PEC, 3C, 262-263.