Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Vrijdag 23 augustus 1940

Gisteren geluncht met een ouden Gymnasiumvriend, W.C. Posthumus Meyjes¹⁸⁸, die onlangs hier aangekomen is met vrouw (Française)¹⁸⁹ en twee kinderen van 6 en 8 jaar; zij hebben een zeer zware reis gehad: van Cannes via Frankrijk, over de Pyreneeen, door Spanje en Portugal naar Lissabon, vanwaar zij met een vliegtuig hierheen zijn gekomen.

Merkwaardig is hetgeen zij over de stemming in Frankrijk vertelden: op hun lange reis, waarop zij zeer vele menschen spraken, hadden zij slechts één man ontmoet, die den Pétain-vrede goedkeurde: het grootste deel van de bevolking zou woedend zijn over dit verraad en het zou in Frankrijk sterk gisten; velen verwachten een opstand. Toen ik wees op de practische onmogelijkheid van een opstand van een ontwapend

188 Beiden bezochten het Stedelijk Gymnasium in Amsterdam.

189 M.M.L. Posthumus Meyjes-Vieillachézas de Venarsal.

[p. 100]

volk tegen een modern, gemechaniseerd bezettingsleger, hield Posthumus Meyjes vol en zegde toe mij in contact te zullen brengen met één van de officieren van Generaal de Gaulle, commandant van het Vrije Fransche Leger hier in Engeland. Hij was op zijn reis kilometerslange colonnes Fransche soldaten tegengekomen, zeer heftig over het feit, dat zij zelfs geen gelegenheid hadden gehad om tegen de Duitschers te vechten: de vrachtauto's waren alle beschilderd met groote witte letters: ‘les Ecoeurés’¹⁹⁰.

De algemeene opinie hier over Frankrijk is met dit beeld volkomen in tegenstelling: wanhoop, doffe verslagenheid, woede tegen Engeland. Wat is de waarheid?

Gisteravond aten Michiels en zijn vrouw¹⁹¹ en Peekema hier en werden allerlei politieke problemen besproken.

Michiels zou, mét zijn bezwaren, m.i. een veel betere Minister van Buitenlandse Zaken zijn dan Van Kleffens, die wel intelligent is, maar geen staatsman en te weinig geraffineerd. Van Kleffens ziet bovendien erg naar hetgeen het hof wil. Maar er is m.i. heel weinig kans, dat Michiels Van Kleffens zou opvolgen, zelfs als deze premier zou worden, want Michiels is uit de gunst van H.M., onder meer omdat hij destijds Prins Bernhard heeft aangeraden niet uit Zeeuwsch-Vlaanderen weg te trekken, toen daar nog werd gevochten: het was de Koningin nl. die Bernhard had bevolen naar Londen terug te komen, hetgeen hij tenslotte met grooten tegenzin had gedaan¹⁹².

190 ‘de walgers’.

191 H.E. Michiels van Verduynen-Jochems.

192 Na de capitulatie op 14 mei was prins Bernhard vanuit Engeland weer naar Zeeland gegaan.