Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Dinsdag 9 juli 1940

's Middags liet de Minister mij roepen. ‘Ik heb goed nieuws voor U’, zei hij: ‘een van de jongens, die met de jol is overgekomen is een zoon

[p. 40]

van Michielsen⁶⁷ en hij heeft mij verteld, dat Uw vrouw en kinderen veilig zijn en het goed maken. Mijn hartelijke gelukwenschen’! Ik wist niet wat ik hoorde, stond op en gaf hem een hand. Ik wist eerst niet, wat ik zeggen moest. Op 'n paar dagen na twee maanden en nu het eerste nieuws. Ik vroeg, waar de jonge Michielsen was en de Minister zei, dat hij bij minister Dyxhoorn werd verhoord. Welter nam mij dadelijk mee naar 't Departement van Defensie en haalde Michielsen naar buiten om even te praten. Wat kun je in een paar minuten, als het noodig is, enorm veel vragen. Ik hoorde, dat jullie de Gestapo thuis hadden gehad; dat ze erg onhebbelijk waren geweest, alle matrassen hadden opengesneden, boeken en papieren hadden onderzocht en toen weer weg waren gegaan⁶⁸. Dat jij aller bewondering had gehad over je kalmte en flinke optreden. Dat Nev terecht was; dat je voorloopig je pensioen had; dat jullie in 't huis zaten; dat je vaak bij de Michielsens kwam. Later: dat Nev over was; en veel meer over Holland.

Ik kreeg later op kantoor bezoek van de Ministers Dyxhoorn en Steenberghe om me te feliciteeren: erg hartelijk.

Wateen geluk, wateen rust! 's Avonds schonk ik aan tafel een glas wijn.

67 A.K.G.B. Michielsen.

68 De huiszoeking vond plaats rond 20 mei 1940. (Mededeling van J.F. Hart-Coeterier aan de bewerker).