Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen

Een Vermaninge tot Afstand van de Dronkenschap.

Toon: O schoonste Personagie.
Of, Wel Meysje wel Speelnootje.
Of, Lest in verleden tye.

HOort aen o Christen Ziele!
Wat grooter quaed, en schrikelijker schaden,
Gevolgt is op de hiele,
Van die, die met den drank haer overladen,
Want doe Noag onschamel lag,
Bloot in sijn Droncke wesen,
Soo kan men soecke,
Dat daer door Chams vervloecke, Is geresen.

Als Sodom lag en brande,

't Welk door de zond' was in Gods straf gesonke,
Doen viel Lotd in Bloed-schande,

[p. 62]

 

Om dat hy overdadig hadd' gedroncke,

 

De Wijn die had hem soo bevadt,

 

Dat hy tot smaet des Heeren,

 

Met vreugd' te rapen:

 

Zijn Dogters ging beslapen, In oneeren.

 

Belsazar zat in de weelde,

 

En was verheugt, en wel gerust in vrede,

 

De Musikanten speelde!

 

Elk at en dronck, vol overdadigheden,

 

Maer als hy zat, en gulsig at,

 

Soo schreef Godt aen de muere,

 

Gy sult haest wijcke,

 

En in u Coninghrijcke, Niet meer dueren.

 

Sijn Maeltijd was bedorven,

 

En al sijn Leen die sidderde en beefde,

 

Sijn aensicht sag bestorve,

 

Soo haest die hand voor sijne ooge zweefde!

 

Hy wierd bevreest, Ja als een Geest,

 

Want siet, daer stond geschreven,

 

Door dese Sonde,

 

Sijt gy te ligt bevonde, In u Leven.

 

't Is zwaerlijck te beklagen,

 

Dat vele Menschen dit niet overdencken,

 

Die nu in onse dagen,

 

Haer selve in den dranck by na verdrinken,

 

Daer 't word verklaert, dat geen dronckaert

 

Gods Rijcke sal be-erven,

 

Maer in Gods Tooren,

 

Moet eeuwig gaen verlooren, Na het sterven.

 

Nogtans soo is nog hede

 

De Aerde vol dronckaerts overlade,

 

Die buyten alle rede

 

Met gulsigheyd haer dartel vlees versade,

 

Ja 't is soo veer, dat men 't voor eer,

 

En roem-lof schijnt te agten, En die gaet prijsen,

[p. 63]

 

Voor wien elck een moest ysen,

 

En hem wachten.

 

Maer o! verdoolde Mensche!

 

Gedenckt wat wee, Esaias verkondigt,

 

Aen die (na 's duyvels wensche)

 

Door dronckenschap, soo overdadig zondigt,

 

Gedenckt wat Lot, dat sy van God

 

Ontfange, en be-erven, Zy moeten wijcken;

 

En sullen Godes rijcke Niet verwerven.

 

Dit sijn de eyge woorde

 

Die Paulus ons soo klaer heeft aengewesen,

 

Och! of men hem dan hoorde

 

En voor het eeuwig brandend' vyer mogt vreesen,

 

Ja van den trap, der dronckenschap

 

Seer haestig mogten trede; En matig leve,

 

Op dat ons God mogt geve Eeuwig Vrede.

 

Wel aen mijn wel beminde

 

Laet af, laet af, van dese snoode sonde,

 

Op dat gy troost meugt vinde

 

Wanneer uw's levens knoop sal zijn ontbonde,

 

Wilt niet meer zijn Vervult van Wijn,

 

Maer van den Geest des Heere;

 

En wilt u Lede,

 

Tot Godes dienst besteden t'Zijner eere.

 

Dan sal u Godt genade

 

Seer luyster-rijck in eeuwigheyd bestrale,

 

En in welluste bade,

 

En vrijde voor 't verderf der helsche quale,

 

Ja nemen op, Tot in den Top

 

Des Hemels van glory, Om met den Heere

 

Eeuwig te Triumpheeren, In Victory.

F. van der Hart.