Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen
(1732)–Floris Willemsz. van der Hart–
AuteursrechtvrijOp de Wijse van den 103. Psalm.
| |
[pagina 56]
| |
Daer was geen Ys, daer was geen Sneeu, o wonder!
Daer was geen vrees voor Blicxem nog voor Donder,
Geen Hagelbuy en quam'er op de aerd',
Geen Mensch of Beest en sag men oyt beschaden,
Een yder kon hem in wellusten baden,
want daer was doe geen onheyl nog gebaert.
Het was'er al vol van aenmin'lijckheden,
Een yder een was vol van liefd' en vreden,
Want daer en was doe nog geen haet en nijdt,
De Wolf en 't Lam die weyde met malkander,
Den een die was soo liefdig als den ander,
Daer was als doe in 't minste deel geen strijdt.
Een yder prees den Heer der Heyrscharen,
Een vreugde-galm verhieve sijn Dienaren,
Elck loofde Godt in groote vrolykheyt,
O Goude tijd! waer is u tijd gebleven,
Hoe schielijck is u vreugde weg gedreven:
O Eva ag! hoe zijt gy soo verleyt.
O droeve beet! o jammerlijcke sonde:
Ag! hoe hebt gy de Werelt soo geschonde:
Ag: hoe hebt gy haer Heerelijckheyd verkeert:
Ag Werelt! waer is nu u eerste Luyster?
Ag siet! u ligt is t'eenemael nu duyster,
U glory is geheelemael verteert.
Waer is u Rust, u liefde, en u vreden?
Helaes! de Nijdt die heefter gantsch vertreden,
En t'eenemael gestoten van haer Throon,
De haet, de twist, de tweedragt en 't krakelen,
Die gaet op Aerd' de meester nu soo spelen,
Dat men in 't minst niet meer is ongewoon.
O Werelt! gy die eertijds waert soo pragtig,
Gy zijt als nu soo schandelijck veragtig,
Dat men sig schaamt wanneer men u besiet,
Maer schoon al is de Aerd' nu soo versmaed'lijck,
Soo zijn nogtans veel menschen onversaeg'lijck,
In d'Aerdsche lust, al loontse met verdriet.
De sonde die de Werelt heeft verdorven,
Die heeft by ons soo veel gehoor verworven,
| |
[pagina 57]
| |
Dat ider een by na den Boosen speelt,
Soo dat de Aerd' die zwack is en vol droefheyd,
Die word van ons soo opgehoopt met boosheyd,
Dat men nu niet als boose Kinders teelt.
O droeve eeuw! o jammerlijcke tijden:
O goede Godt! hoe kond gy 't langer lijden;
Hoe kond gy ons nog soo genadig zijn;
Ag! soo gy woud de Sonde zijn gedagtig,
Geen Menschen was u goedheyd meer deelagtig,
Nog niemand sou beschouwen u Aenschijn.
Maer Heer gy zijt vol goedheyd en genaden,
Barmhertig en veelvuldig in weldaden,
Die geensins en begeert des sondaers Dood,
Maer dat hy hem bekeere ende leven,
En u voortaen nu nieuwe vrugte geven,
Ja afstant doe van al dat u verdroot.
Wel aen (o mensch) verlaet dan uwen wandel,
Keerom, keerom, verfoeyt dien boosen handel,
Waer meed' gy u soo lange hebt geneert,
Ey laet ons dog de Sonde gaen beklagen,
En ons voortaen opregt en heylig dragen,
Eer ons Gods Wraeck regtveerdiglijck verteert.
Ey laet ons dog des Werelts wellust vlieden,
Waer door men niet als Sonden siet geschieden,
Ey laet ons dog verfoeyen haer fenijn,
Dewijl dat sy soo schandig is verdorven,
En dat haer glans en luyster is gestorven,
Soo laet ons dog niet begeerlijck zijn.
Maer laet ons lust zijn in de Wet des Heere,
En laet ons t'saem dog anders niet begeere,
Als heyliglijck te leven na Gods Woort,
Laet ons sijn Beelt alsoo in ons verstercken,
En ons geloof doen blijcken uyt de werken,
En daeg'lijcks soo van deugt tot deugt gaen voort.
Laet ons de liefd' dog wederom doen bloeyen,
Gelijck men die in Edens-hof sag groeyen,
wanneer de Nyt nog geensins was bekent,
| |
[pagina 58]
| |
Laet ons aen ider doen het geen wy wouden,
Dat zy aen ons weder vergelde souden,
Dan sal Gods Geest ons altijd zijn ontrent.
Dan sal den Val van Adam ons niet schade,
Maer Jesus Bloet en dierbare genade,
Die sal ons dan vergeve alle schult
Ja hy sal ons regt leyden in sijn wegen,
En sal ons met sijn zegenrijcken Zegen,
Aen lijf en ziel doen eeuwig zijn vervult.
O goede Godt en vriendelijcke Vader:
Ey komt ons dog met uwe hulpe nader,
En geeft ons lust en kragten tot u Wet;
Bedwingt ons vleesch en onse dert'le oogen,
Op dat die door geen quaet verleyt zijn mogen,
Of door de lust des werelts zijn besmet.
Doet ons opregt in ware deugden leven,
Op dat gy ons moogt na dit leven geven,
Door uwe gunst en om u lieve Soon
De Heerlijckheyd die gy voor ons bereyden,
Eer gy des werelts Fondamenten leyden,
Alwaer men sal Regeeren op een Throon.
Alwaer men sal met musikale Snaren,
In eeuwigheyd roemb'ren Lof verklaren,
Ja t'allertijd vervrolijckt zijn van Geest,
wanneer u Soon met ons sijn Bruyt de Kercke:
Sijn Trou-verbondt door 't Huw'lijck sal verstercke:
En eeuwiglijck sal houden Bruylofts-Feest.
F. van der Hart. |
|