Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen

[p. 3]

Beminde Medegesellen van Katwyck op Zee.

ICk die in 't Visschen hebb' myn jongen tydt versleten,

En kan op heden noch de Visschers niet vergeten,

Hoewel myn Trouw-dag my van haer gescheyden heeft,
En dat myn Kiel met haar niet meer op Zee en zweeft:
Soo kan myn Hert nochtans in geen gerustheyt leven
Voor dat ik 't Visschers Volck, een afscheyt hebb' gegeven,

En sulk een afscheyt dat, hoewel het Lighaam scheyd,

De Ziel zig evenwel, verbind in eenigheyd.

[p. 4]

 

Wel aan ontfangt het dan in toegenegentheden,

 

En wilt u legen tyd hier dickwils in besteden

 

't Zy dat gy zyt aen 't Land, of in de bracke Zee.

 

Of dat gy wel gerust legt op een stille Ree,

 

Of dat gy hopt, en topt, op 'sWerelts woeste baeren,

 

En dat gy evenwel in yver soekt te varen

 

Na 't Hemels Vader-Land; Ziet hier een regt Kompas.

 

Dat noyt voor dese tyd, nogh meer Gedruckt en was,

 

't Welk aan den Zeyl-steen der Schrifture, is gestreken

 

Wiens Lely altyd regt na 't Noorden is geweken.

 

Stelt hier op dan u koers, en neemt wel neerstig agt

 

Dat gy van iemand niet in twyfel wort gebragt,

 

Maar houd self oogh in 't Zeyl, en pas wel op u stieren,

 

En wilt ook niet te veel u Schoot of Brasse vieren:

[p. 5]

 

Want als u Lighaems Schip de ruymen Toom zoo heeft

 

Is 't pryckel dat het dan den regten streeck begeeft:

 

En door te ruym een Koers, komt veel te laag te lande,

 

En door een sware Storm met Lyf, en Ziel moet strande.

 

Ziet dan in tyds wel toe, op dat gy niet te laet

 

Van Koers verand'ren wilt als gy te gronde gaat,

 

Wel zeylt dan by de Wint en laet u niet verlyden,

 

Om (tot u groot verlies) van d'hoger Wal te scheyden,

 

Maer volgt den regten streek, op hope van Gewin,

 

Gewiss'lyk zeylt gy dan des Hemels Haeven in.

UE. Dienstwilligen,

F. van der Hart.